Hamdolsun Verdiğin İnternete!

Bu toplum aynen Nazmiye Demirel gibi altmış yıldır ´yüce insan ların yanında, ayakta, fonksiyonsuz, kıpırtısız, ağaç gibi dikilip duvar gibi susarak, susturularak, tepkisiz yaşadı. Altmış yıldır sağ iktidarların dayattığı bireysel/toplumsal eşitsizliğe karşı tepki veremeden, Nazmiye Hanım gibi küçük kırmızı mendili terli avu-cunda sıkıp durdu. Sonunda Türk toplumu da Nazmiye Hanım gibi Alzheimer a yakalandı. O artık hiç konuşamama, kimseyi tanıyamama, tepki verememe hali. O beyindeki gri hücreleri artık hiç kullanamama durumu... Alzheimer´lılar iç dünyalarında ne yaşıyorlar, neler hissediyorlar bilinmiyor; ama bir sandalyede hareketsiz oturup, sabit bakışlarla öööyle ufuklara dalıyorlar. Kim bilir, belki de eşitsizlikçi sağcı düşüncenin nurlu ufuklarını görüyorlardır.