Güz ve Göç

Kendi derimi yüzüyorum,Dara çektiğim ruhumun meydanında.Atomlarıma kadar çırılçıplağım.Ruhumdaki acıyı tenime tattırıyorum.Tenimdeki acıyı da ruhuma… Derimi tuzluyorum,Kokmasın, çürümesinBelki tekrar giyerim.Tenim, boşalan kanımdaki acıyı,Hiçlik denizine akıtıyor.Zaman ve mekânAnlamsız birer ikiliye dönüşüyorBen, yeniden var oluncaya kadar bende.   (Tanıtım Bülteninden)  )