Güz Gecesi Ağıtı

Güz Gecesi Ağıtı, Kemal Gündüzalp’in yayımlanan onuncu şiir kitabı. Başlangıçtan beri bütün şiirlerinde olduğu gibi içli, lirik ve son derece duyarlı ama yine de gerçekçi şiirlerden oluşuyor bu kitap. Doğal olarak şiirlerdeki “ben” salt birey değil, toplumsal bireydir. Kitaptaki şiirlerin tümü 2005 yılı içinde ve büyük bölümü ozanın doğduğu kendi coğrafyasının ses özelliklerini taşıyor gibidir. Buradan çıkarak, yerelden evrensele uzanıyor. Şiirler daha duru, ancak yine de biçimden çok öze dayalı şiirler. Bu nedenle olsa gerek, zaten ozan da “biçimlere sığmıyor hayat” diyor. Güz Gecesi Ağıtı, bir bakıma ozanın fazlalıklardan arınmış, olgunluk dönemi şiirleri. Daha az sözle daha çok şey anlatmaya çalışıyor. Hayatın biçimleri aştığını gösteren şiirler, okuyanları yeni duyarlılıklara doğru sürüklüyor.           Belki de aşk kendini bilmeden geçti oralardan         Gözlerinde hâlâ eskimemiş ince gülümsemeler         İncecikti         Kan yine akıyordu, beden dirilirken         Ah elim         Nasıl yoksul düştün sallamasızlıklarda         Ne mendil, ne günlük söyleyişler kaldı         Herkes kendi içine bakmalıydı o anda         Ben ona, o bana... Ölseydik sonra orada.