| Kitap Tanıtımı | Rüzgar dudakları üzerinde gördüğünüz o ney, 
Benim sevgimin sarılı endişesidir, 
Acılardan delik deşik olmuş! 
Benim yerime, 
'Ney çalmayı bilmediğim için' 
Rüzgar çalıyor! 
Akşamları gözüken 
Ve günbatımı vaktinde gördüğünüz o pembe renkli kuş da 
Yalnızca gelir, gider 
Ve kanatlarıyla yazar, 
O başka bir kuş değil! 
'Çünkü kuş sadece okuyor ve hiç bir şey yazmıyor' 
O benim, ben kendimim! 
Ya bir anda 'öykü'yü yağmurlaştırıyorum, 
Ya da 'düz yazı'yı günbatımı sarısına çeviriyorum, 
Veyahut 'şiir'i yıldız yapıyorum 
Ki gece geldiğinde 
Kafanızda    ışıldasın! |