Gün Ertesi

hatırlıyorum uzun uzadıya intiharlardan konuştukNilgün’den, Kaan’dan, Virginia’dansöz dönüp dolaşıp şiire geliyorduaranan eski bir kaçak geçiyor yanımızdanbir ara saatimin olmadığından söz açtınbir ara kaç otobüs geçmiştiçıkılamayan yolculuk üstündenbecerememiştim gitmeyi, evet, haklıydın– bir gün yazgımı sevmekten başka çareminolmadığını fark ettim-dediğimdekahkahanın dökülen bir yanı vardı sesinde