Gölgenin Ucunda

Mehmet Ergüven´in üslubu doğası ile özdeş: ağırbaşlı ama delişmen. Yazmak, ele aldığı konuda kendisi ile fingireşmek için bir vesile sadece. En büyük korkusu ise kuralları çiğnemenin de kurala dönüşme olasılığı. Bu nedenle tehlikeli kavşaklarda ha bire zikzaklar çiziyor. Öyle ki, dümdüz yolda ilerlerken bile kaşınıp, ansızın uçurumun kenarında buluyor kendini. Dolayısıyla ister Ahmet Haşim, ister Keith Haring´e ilgi duysun hep aynı şeye tanık oluyoruz: Kalem ile kağıt, durmadan kendine devrilen bir hacıyatmazın umutsuz koltuk değneği burada. (Arka Kapak)