Gökkuşağının Bittiği Yer

Anlamayan bir tek sensin Baharda doğan kuzu, elbette İlk, bahara sevdalanacaktı Kuzuya suç değildir baharı sevmek Doğaldır, baharın da parmağına Takılması cevherden bir kelepçe Zaten tanenin kaderi erimek Damlanın kaderi kurumak İnsanın kaderi, unutulmak kalleşçe Ey uslanmaz âşık, doğru Mevsim ki yine bahardır Aylardan yine Nisandır Tırtıllar bile çıkar kozasından Uçamayan bir tek sensin Yazık ki, bir daha hiç öyle Kar gibi saf sevemeyeceksin