Gemicinin Düğümü: Cemil Kavukçu’nun İçindeki Hikâye

Cemil Kavukçu’yu okurun kalbine taşıyan damarlar nereden besleniyor ve nasıl şekilleniyor? Gemicinin Düğümü, bu soruların izinde, yazarın modern öyküde koruduğu sözlü hikâye anlatıcılığının duyguları harekete geçirme gücünü inceliyor. Kavukçu edebiyatının yarattığı samimiyet etkisi üzerine düşündürürken hikâye anlatıcılığıyla zanaat, zanaatla yaratıcılık arasında örülen ağlara dikkat kesilmeye davet ediyor. Kitap, Kavukçu’nun metinlerini besleyen bulanık sulara girmekten çekinmiyor; fantastik unsurlara, tekinsiz karşılaşmalara ve rüya anlatılarına geniş bir pencereden bakmayı deniyor. Lacan’ın insan zihninin karmaşıklığını betimlerken kullandığı “gemici düğümü” imgesinden ilhamla yazarın yaratma sürecine eğiliyor ve muhataplarının bilinçdışında yankılanan hikâyeleri düğümleri ve çözümleriyle tartışmaya açıyor. Gemicinin Düğümü, eleştirel bir monograf olmanın ötesinde, “insanlara seslenen insanlar”ın edebiyatına dair kavramsal ve spekülatif bir düşünüş.