Geçiyordum, Uğradım!

Roman yazarlığına, genellikle hikâye sanatından sonra geçilir. Fakat, Mahmut Şenol tersinden gitti, evvela romanlarıyla tanındı, şimdi hikâyelerini toplu olarak bize sunuyor.Otuz yılı geçkin gazetecilik deneyimine, algısına, kavrayışına sahip olduğundan hikâyeleri de, bize bir ¨hikâyeyi¨ aktarıyor; anlaşılması zor sözcüklerle değil, yalın ve her tür Okuru kucaklayan cümlelerle... Hikâyesinde şiiri andıran özdeyişler, söylenene kadar ter dökülmüş gibi görünen parlak sözler, sıkıntılı birine ait bilinç aktarımı, bize tanıştırdığı kahramanların remiz ve kinâyesi, hele hele ¨Aşk deniz mavisidir!¨ gibi sıradan inci tanesi de yok; sadece bir olayın berrak fotoğrafını edebiyatı kullanıp koyuyor ortaya.Şenol'un, Türk Hikâyeciliğinin ustaları Haldun Taner, Sait Faik, Orhan Kemal, Memdûh Şevket, Refik Halid, Kemal Tahir geleneğini sürdürüp bugünün kuşaklarına yeni olayları aktararak yazdığı 11 hikâye, bu yapıtla İskenderiye Kitaplığı'nda yerini aldı.