Geçip Giderken

Bazen görmeden, duymadan, bilmeden akıp giden hayatın tam ortasında durursun. Gözlerin, dünyanın sana gösterdiğinden fazlasını seçmeye başlar. Bir sahil kenarında, anne babasının sessiz vedasına tanıklık eden iki küçük kız çocuğunun donuk bakışlarına kilitlenirsin. Beton yığınları arasında “Ben buradayım” diye haykıran bir ağacın yalnızlığı, sırtında taşıdığı yük altında eğilen yaşlı bir amcanın yorgunluğu ya da kör bir göze sahip küçük bir kedinin hesabını soran çaresizliği artık senin de yükün olur.Cihan Pala, “Geçip Giderken” ile sadece kelimeleri değil, aynı zamanda omuzlarımızdaki görünmez yükleri, içimizde biriken zehirli kelimeleri ve hiç söylenmemiş çığlıkları da döküyor sayfalara. Aile bağlarının çözülüşüne, modern yaşamın getirdiği yabancılaşmaya ve sevgiden mahrum büyüyen “piç oğulların” sessiz isyanına dokunuyor.Yaşadıklarından öğrendiği o “pek de iyi olmayan şeyleri” bir bir anlatırken, sana da soruyor: Sen hiç denizi ağlarken gördün mü? Ya da hayatın pencereden geçip giderken bu kadar yakın ve bu kadar uzak olmasına şaşırdın mı?Bu kitap, bir film fragmanı gibi, seni en derin sancılarınla yüzleştirecek. Bitmek bilmeyen bir rüya ve varoluşsal bir sorgulama... Sayfaları çevirdiğinde, vicdanının sesini sağır edecek o çaresizliğin tam ortasına düşeceksin. Çünkü bu satırlar, sadece yazara ait değil; geçtiğimiz, görmezden geldiğimiz, unuttuğumuz, hepimizin paylaştığı ortak kederden süzülüp geliyor.Şimdi, bu yolculukta sana eşlik eden davetsiz misafirin kim olduğunu öğrenme sırası sende.