Falçata Duası

keşke öfkemi bütün çocuklara verebilseydimve böylece kılıcımın şarjörü hiç bitmezdisf. 49Bıçakları yalıyor. Dili paramparça. Durmuyor. “Bırak artık bu falçatayı” dedim. Niyeti yok. Onu gördüğümden beri kavgada. Sadece tanık değil, suç ortağı. Yere düşen ve ayağa kalkan, yeniden düşen ve kavgayı sürdüren, pes etmeyen bir şiir. Her dizesinde kanamasını durduramadığı anılar var. Sendeliyor ve hesap soruyor, şaşıyorum.Bir şiir kirpisi. Savunuyor ama yalnız kalıyor. Çağrısını duyanları bile yanına yaklaştırmıyor. Böyle bir güçlük okuyoruz: Yardım istediği herkesin sonunu getiriyor. Yaklaşanı sınava tabi tutuyor, huzursuz olmayı şartkoşuyor.Bazen ona kızabilirsiniz. Bu kavgadan çıkmadığı için suçlayabilirsiniz. Parlaklığı kanla buladığı için serzenişte de bulunabilirsiniz. Bıraksa şu kırmızıyı, dindirse hırlamalarını.Bazen ona sorabilirsiniz. Uyumak isteyen ama yatağı parçalayan biri, nasıl olur? Falçata Duası bu ikilemin şiiri. İsyan ettiği sokakların mimarı. Yere düştüğü asfaltı kendisi döktü, kafasını çarptığı taşı kendisi hizaladı. Kavga etmek için adam tutup kendi infazı için seri katillere para veriyor.