Eylül Boşluğu

Mevsimlerin de mevsimi olurmuş. Vecdle titreyip görünende görünmeyeni görmeye niyeti olan varsa tam zamanıydı. Gökyüzü bu saatlerde bir başka maviye, yeryüzü bir başka sarıya boyanırdı. Su sesleri, insan seslerine karışır, ekinlerin bestesi çalınırdı her yanda. Diller şükürlerle, sineler sevinçlerle dolardı. Binlerce ekinin tebessümü, meşakkatli zamanların buhranını, hafakanını alır götürürdü. Buram buram sevinç kokardı harmanlar. Rahmet eli zorlukla beraber kolaylıklar verir; filize durmuş tanecikler, toprağa daha bir sıkı tutunurlar ve besmele çekerek, narince salarlardı köklerini; taşlar, kayalar yol verirdi onlara. Sessizce büyürdü başaklar; büyür de gür ekinler olurlardı. Sanki gizli bir neyden dökülen nağmeler yayılırdı düzlüklerde ve onun büyüsüyle büyürlerdi. Trenler geçerdi yanlarından…