Eylül

  YÖNKanayan bir yaranın acemisi miyim? Hayalimde kurduğum düşlerin kırmızısında, gökyüzünde mavi bir kuş ağlamayı bilmediği yerde. Sonra bir yağmur geçiyor gözlerimizden. Islaklık içimize işliyor. Susuzluğun dudaklarımda Kerbela. Aşka yollanıyorum. Sanki Yemen’ deyim, gidip de gelinmeyen yerde. Aradığım yok ayrılık yangınlarının cehenneminde. İhtimalim de yok. Bir kuş bile uçarken, yerlerde geziyorum sürüngenler gibi. Kaç renk uçtu gözlerimden. Dudaklarımdan kaç sevgili düştü. Daha ne kadar yaşarım bana veda fotoğrafının hiçbir zaman solmadığı, yön değiştirmediği yerde. Hatıralarda gözyaşıyım.