Etobur Öyküler

Bir gece yarısı hiç kimsenin haberi olmadan geldim kasabaya. Evin önünde uzun süre durup seyrettim etrafı, sonra yavaşça merdivenlerden çıkarak evin tahta kapısına birkaç kez vurdum. Kapı açılınca içeridekiler beni gördüğünde şaşkına döndüler. Geleceğimi önceden bilmediklerinden beni gördüklerinde şaşkınlıklarını uzun zaman üzerlerinden atamadılar. En çok da anamın ağır eleştirisi ile karşılaştım. Hatta küçükken bir tokat bile atmayan anam, ellerini tersiyle birkaç sille tokat attı, ancak ondan sonradır sakinleşince sarıldı. Uzun süre beni bırakmadı. Evdekilerin araya girmesi ile oturduk göz yaşlarımız birbirine karışmıştı. Eh özlem bu!   (Tanıtım Bülteninden)  )