Esmer Esintiye Canan

Bundan yıllar önce uzak köylerden okula yürüyerek gelen öğrencilerim vardı. Sabahları üşüyerek ıslanarak gelir, elbiselerini kurutur ve öğle arasında bir ekmeği bölüşürlerdi. Yol hikayelerini dinlediğim, özlemlerini paylaştığım o çocuklarla şimdi bir ormanda beraber ıslanmak, beraber üşümek için kaç kere doğulur? Ya da eksiksiz odalarda gitgide yükselen mekanik sesler arasında bir mutluluk oyunu için hangi hayatlardan vazgeçilir? Sevince her halini ben de unuturum halimi Dikenler güller aynı, suya hasretmiş ateş Gölgeler ve alevler, kalbin en muhtaç demi Ben seçmedim ne baharı ne bir kıyameti Evet dedi bir zerre kıyamlar kıyamına Hayır dedi bir damla rüyalar rüyasına İki hayat kurutulur bir gençlik sofrasına