Eşik

Beyaz ve mavilarimi aldın benden Kırmızı öldü sonra benim için Yalnızlığımın adını siyah koydum Işığımı siyahın kesti sonra  Sana teslim yüzümü, gökyüzüne mahkum ettin Bulutların uzak, mağrur, bulanık ve karanlık yüzün beni hapsettin Oradaydım, tek kelime bile etmedin Güneş yapraklarına vurdukça gölgesi büyüyen bir ağaç gibi sustun Yalnızca Sustun.   (Tanıtım Bülteninden)  )