Elveda Yusufeli

Karadeniz’in kıyısında kaybolan sadece bir çocuk değil, bir ilçenin ruhuydu... Barhal Çayı'nın serin sularında geçen çocukluk, Kaçkar Dağları'nın gölgesinde büyüyen kırılgan hayatlar ve Yusufeli’nin taş duvarlarında yankılanan acı dolu bir çığlık... Mürteza’nın masum gözlerinden süzülen çizgiler, bir ilçenin sulara gömülen kaderini resmediyor. Bastırılan feryatlar, suskunlukla örtülen gerçekler ve görünmeyen yaralar… Bu roman, bir coğrafyanın değil, bir toplumun iç sesi. Mustafa Mutlu İbili, “Elveda Yusufeli” ile sadece bir yerleşim yerinin vedasını değil; bir annenin, bir çocuğun ve bir toplumun travmalarla yüzleşmesini kaleme alıyor. Unutmak mümkün değil, susturmak asla...Çünkü bazı vedalar, sadece gözyaşıyla anlatılır.