Elbise

ASİ-TON Söylemedim Dilimin ucuna Biriken sabahları Köşk diye sunulan Pavyondan, Görmeden geçemedim Yaralı ayakları. Para ve zevk Başladığını sandığımız gün bitti Hastalıklara kalan Dokunulmazlık hakkımızı Sırlarımızdan geçen Son şövalye Aldı gitti. Sulietlerimiz bir tuşla gizlenirken Sakladım! Yeşil pançonun altına Mor pantolonu Çıkardım asi tonumu Sildim Kırmızı kalan son tırnağımı Zabıtlar görmedenÇiler Çelikler 51 Koşulsuz kabuldü teslimiyet Sezdim Bir karanfil olup Bana gelen vebayı Kendiliğinden beni bulan Kelimelerle boynuma dizdim.