Egoist Yalnızlığım

Nefes vermeden de son bulur hayatBir boşluğa düşünce kalp, düşünceler bir kirpinin dikenleri gibi batınca beynine, çekilirsin köşeneAlmazsın tenini ısıtacak ışığı bileKaranlıkta yalnızlığınla bir kalır, yalnız kaldıkça çoğalırsınBir bedende birden fazla birey kontrol kimde?Hangimiz yaşar? Hangimiz düşünür? Hangimiz hisseder?Hissedememek sanırsam en kötüsü40 Kişi de olsam fayda etmezBir gül sadece kanatırsa fayda etmezBir hayat hissedilmezse de yaşamaya değmezYaşamak için nefes alınmazVerince de ölünmezÖyleyse nasıl son bulur hayatHissetmeyince mi?Aynı havayı tek soludukça insanYatak mezarın, oda toprağın olurVe hayat son bulurNe kadar egoist de olsa yalnızlığınSenin Azrail’in olur   (Tanıtım Bülteninden)  )