Ebabil Öfkesi

'nasıl da hor gördü bizi ocağına düştüğümüz gurbetyosun tutmayı beceremeyen taşlar basarak bağrımasabır yüklü süslü kervanlarla geçtim içimdeki çölüve yorgun sözcüklerin doldurduğu zengin kafiyelerlekır çiçekleriyle değiştim toz duman içindeki gülüsesinden düşen ve yüreğinden dökülenleri topladımsuçluyum dilsiz ve anlamsız sözcükler ele verdi beniinsan insandan ne anlarsa ben de seni öyle anladımgünahlarımız da büyümüştür biz büyüdükçe bilirim sılasız ve gurbetsiz göçebeyim burada yolcu değilim   (Tanıtım Bülteninden)  )