Duyguların Tuğ Bahçesinde Son Fasıl

(...) İnsanlara bakıyordu Selman Dedem. Tanıdığı ama bir taraftan da hiç tanımadığı insanlara... Bir selamlık tanışmışlıklarla tanıdığı kişilere, yine tanıdığı kadarını; bir selamlık tanışmışlıklarını; selamlarını veriyordu. (...) Selman Dedenin soyut dünyasını maddelerden sekerek günlük hayata taşıran bir geçmiş... Başarısızlığa sıkışmış bir varoluş ve bu başarısızlıktan duyulan mutluluğun çelişkisi... Gözlüklerin gözünden sizlere ulaşan bir hikaye... Tüm bunların yanında on dokuz yaşımdayken geleceğe yazdığım bir mektuptur aslında. Edebiyata çırak durduğum en ateşli yılların ilk büyük meyvesidir bu kitabım. Nesnel olamadım çünkü, "kahraman"ın içindeydim...