Düşlerim

Düşlerim Nasıl unuturum bu günleri, Hevesle başladığım şu alfabeyi, Öğretmenimi, defalarca silip yazdığım şu kara tahtayı, Silgi, kalem, tebeşiri, Ben zaten hep bunu düşlemiştim. Kitabı her açtığımda bir harf öğrendim, Öğrendikçe, kâh hüzünlendim kâh sevindim, Nokta koydu hüznüme sevincim, Ben zaten hep bunu düşlemiştim. Kendi ellerim yazsın duygularımı, Sonra seslendirsin dudaklarım, Mutluluğum çığlık atsın, Ben zaten hep bunu düşlemiştim.