Düşes Marmelat Teyze

İnsanın hikayesi yanmak ve unutmak arasında gider gelir Adem’den beri. Zamanlardan geçer, toprağın her köşesini ezber eder. O hikâyeler çoğu zaman sokakta omzumuza çarpıp geçer, metroda yanımıza oturur. Çoğumuz fark etmeyiz bile.  Anlatıcı görür.  Bazen yüzyıllar gerisinden eski bir duvar oyuğu, bazen kıtalar ötesinde bir gece göğe salınmış bir ah... Anlatıcının kalbine konuk olur. O kalpten bir yarık meydana gelir. O yarıktan dünyanın derdi, gamı, sevinci, hayreti sızıverir. Anlatıcının içindeki, kelimelerden mürekkep zehir budur ve dâhi şifası da... Geceleri gökyüzünde her insanın bir hikayesi belirir derler Anlatıcı bir kısmını topladı kanayan elleriyle. Yanıp sönmedeler şimdi satırlar arasında. Belki de yanan, unutan ve unutulan yıldızların şahidi olmanın tam zamanı...     (Tanıtım Bülteninden)  )