Düş Yorgunu

"Şiir benim için sürekli bir yaşantı idi. Sanırım, ben yaşantıya yazma tutkusunu birbirine karıştırdım. Tutku, insanın özünü yansıtmayan bir düşüncede duygu saplantısıdır. Kalıcı olsa dahi bizden değildir. Düşüncenin eteklerine yapışarak yaşantımızı değil, ancak adamızı ölümsüz kılarız. Yerçekimi kanunu bize Newton`dan haber getirmez. Fakat bir Baudelaire, bir Verlaine aramızdadir. Ölüm onlardan hiçbir şey alıp götürmemiştir. İnsan ölüm ötesindeki karanlığı ancak şiirin kurmuş olduğu köprüyü geçerek aydıntabilir. Düşünce ne kadar güçlü olursa olsun ölümü delemez, köprünün başanda tıkanıp kalır. İnsan bu dünyaya kendine ait olandan değil kendisinden bir şeyler bırakmalı, bu da ancak şiirle, sanatla olur diye düşünüyorum."