Dünya Edebiyat Cumhuriyeti

Pascale Casanova, ekonomi ve siyasetten görece bağımsız olan ve dillerin, estetik düzenlerin, türlerin egemenlik için birbiriyle yarıştığı bir dünya edebiyatı portresi çiziyor. Küçük dillerin ve edebiyatların, baskın konumdakilerin görünmez ama acımasız şiddetine maruz kaldığı bir eşitsizlik düzenini gözler önüne seriyor.Edebiyat ürünlerinin dünya çapında nasıl yayıldığını ve değerlendirildiğini anlamamız için sistematik bir model geliştiren Casanova, edebiyatın bir Greenwich meridyeni olduğunu, eserlerin yeniliğiyle modernitesinin buna göre ölçülebileceğini öne sürüyor. Yazınsal sermayenin önemini, uluslararası iktidar uğruna verilen savaşlarda uluslara değer ve meşruiyet kazandırmaktaki rolünü vurguluyor. Latince, Fransızca ve Almancayı dünya edebiyatının doğuşunda üç ana aşama olarak gösteriyor ve başta Kafka, Joyce, Faulkner olmak üzere, Dünya Edebiyat Cumhuriyetinde sivrilmeyi başaran pek çok simayı yakından inceliyor. Yayın, dağıtım, çeviri alanları ve ilhak çabaları çerçevesinde, modern dünyamızdaki siyasi mücadeleler hakkında kapsamlı ve şaşırtıcı bir görüş sunuyor bize.