Dört Büyük Halife (Rahle Boy-Ciltsiz)

Dört Halife Dönemi, İslam tarihinde Hz. Muhammedin vefatından sonra halife seçilen Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer, Hz. Osman ve Hz. Alinin halifeliklerini kapsayan dönemdir (632-661). Bu dönemde sınırlar batıda Trablusgarp, doğuda Horasan ve kuzeyde Kafkasyaya kadar genişletildi. İslamiyet, Arap yarımadası sınırları dışına taşarak, Asya ve Afrikadaki çeşitli kavimlerce benimsendi. Yeni kurulan İslam devletlerinin siyasi ve hukuki temelleri atıldı. Fakat Hz. Osman ve Hz. Ali döneminde ortaya çıkan iç çekişmeler, İslam dünyasını uzun yıllar derinden etkileyen mezhep ayrılıklarının ve iç savaşların başlangıcını oluşturdu. Dört Halife Dönemi, İslam tarihinin Peygamber Dönemi (Asr-ı Saadet) faziletlerinin yaşatıldığı, saf ve parlak bir çağ olarak kabul edilir. Dört Halife, Eski Doğunun bütün servetlerine sahip oldukları halde, sürdürdükleri sade hayatla saf Müslümanlığın örnek önderleri oldular. Bu dönemde halifeler seçimle belirlendiklerinden, bu döneme İslam Devletinin Cumhuriyet Dönemi de denir.