Dönemeç

Gözün karası, keşke silebilse bahtınkarasını. Doğumla başlayan yolculuk,ölüm denen hüzünle nihayetlenmedengüle oynaya mutluluğu yakalayıp sarılsainsan. Bir defa dizinde uyuyabilsehuzurun. Fotoğraf çekinirken, -pozderdine düşmeden- içinden geldiği gibigülebilse. O zaman yaşamanın günlerlekayda geçen tarihi, belki de anlam kazanır.