Doğunun Fısıltısı

anahtar nokta gibidir ve ben elime aldım kapılarıbir kapım kesiktir o yüzdenyatakla masam arasındaki yolasözcüklerin solu diyorum anlardaki kimliğimekimse sormaz bana kendini geçtin mi diyekimselere sormam nasıl geçtin kendinden diyepeki kimin gözleridir yollara sarkan dilkimindir senden benden kalan o fısıltılarzaman değilben kimim diye sormuyorum artık akşamlarakan ve zehir ateşte yaktığım şehirseben zamansızımçıkmaktan değil gitmekten bir buluttumdoğufısıltım benim