Dilruba

Koştu Dilruba hiç durmadan, nefesi tükeninceye kadar koştu. İçinden çıkarıp atmak istedikleri vardı, kalbini paramparça edip söküp atmak istiyordu. Neden diye haykırmak geliyordu içinden. Neden, bunca yıl neyin bedelini ödemişti. Bu dünya da olan hep masum çocuklara çocukluğunu elinden aldığınız birinden büyümesini bekleyemezsiniz. Ne olursa olsun ne kadar zaman geçerse geçsin çocuklar hep kırıldıkları, heveslerinin, hayallerinin çalındığı yaşta kalırlar. Büyümemişti Dilruba hep o kırgın küçük kız çocuğu olarak kalmıştı.   (Tanıtım Bülteninden)  )