Diazem Etkisi

Bir hastanenin acil servisinde, az önce delinmiş olan damarıma akan serum damlalarını sayıyorum. Çok yavaş akıyorlar... Bazen kaçıncı damlada olduğumu unutup, baştan başlıyorum saymaya. Sonra bir daha, sonra; bir daha... Kaç kere baştan başladım hatırlamıyorum... Hayatım, hani o ölmek üzereyken geçtiğini söyledikleri film şeridi gibi gözlerimin tam önünde ama ölmüyorum. Gözlerimi tavandaki güçlü ve beyaz ışığa dikiyorum; ışık benden uzaklaşıyor, ben kendimden... Gözlerimi açık tutmakta zorlanıyorum. Sanki kendimden düşüyorum... İyi de zaten ben bunu hep yapıyorum. Kendimden düşmem için bir hastane odasında damarımı delmelerine ve içine akıtmakta oldukları bu şeyi akıtmalarına hiç gerek yok. Gerekliliklerin hepsini gereksiz buluyorum. Gerekmedikçe düşünmemeye çalışıyorum, zaten onlar benim gerekliliklerim değiller. Onlar başkalarının gereklilikleri ve bu durumda neden bana da gerekmeleri gerektiğini anlamıyorum. Zaman geçiyor...