Devrimin Çocuklarıydılar

78 Kuşağı devrimcilerini, kendi dönemlerinde yaşayan diğer gençlerden ayıran temel faktör, ada(n)mışlıklarıdır. Her biri kendi yaşamını özgül disiplininden koparmadan, örgütlü ve örgütlü olabildikleri kadar özgür bireyler olarak varlıklarını devrim düşüncesine sunmuşlar ve yaşlarının çok ötesinde bir birikimle, onları asla anlayamayacak ve çoğunu tanıyamayacak kuşaklar için gelecek inşa etmeye çalışmışlardır. Adana, Ankara, İstanbul, Diyarbakır, Maraş, Çorum, Yozgat, Antep ve ülkenin çok sayıda diğer şehirlerinde, devrimci mücadeleyi ölümüne yürüten gençler ve hatta çocuklar, bu yolda gösterdikleri hiç bir fedakârlığın karşılığını almadan ve almayı düşünmeden ölüme, işkenceye, cezaevlerine, sürgünlere gittiler ve çoğu gittikleri yerden dönemediler. İsimleri ciltlere sığmayacak kadar çok olan bu devrimcilerin bir kısmı devrim hayaliyle toprak oldular. Yaşayanlardan herbiri ise, Sezai Sarıoğlu'nun deyimiyle: dünyanın çeşitli noktalarına savrulmuş "nar taneleri" gibiler şimdi. Ahmet Sefa; kendi devrimci mücadelesi içinde tanıştığı, bir şekilde yolunun kesiştiği, birlikte yazılamalara, eylemlere, işkencelere gittiği, hapislere düştüğü arkadaşlarını, gelecek kuşaklar unutmasınlar ve hatta mümkünse anlasınlar diye yazdı...