Delik

Bize gidelim mi? Daha rahat konuşuruz. Duraksadı. Gözlerinden bir bulut geldi geçti. Kısık bir sesle: -Olabilir, dedi. Çabucak bir taksi çevirdim. Daire kapısını açarken içimden Nuray´ın evde olmamasını diledim. - Nuray!... Nuray!... Ses çıkmadı. Demek ki evde yoktu. Salondaki koltuklara oturduk. Selim, tedirgindi. Ellerini ovuşturuyor, dikkatle yüzüme bakıyordu. - Burcu´yu seviyorsun değil mi? dedim anlamlı bir biçimde gülerek. Selim, öfke dolu bir sesle sorumu yanıtladı: - Anlamadım; bu konu sizi neden ilgilendiriyor? - Neden ilgilendiğimi sana bir şey göstererek kanıtlamak isterim dedim ve ayağa kalktım. - Beni izle lütfen... dedim. Çamaşır odasının kapısını açtım: - Göstermek istediğim şey içeride dedim. Omzundan tutup açık kapıdan içeri tüm gücümle ittim. Anahtar kapının üstündeydi. Kapıyı kilitledim. Oradan hızla uzaklaştım. Dış kapının önünde saate baktım; on bire beş var. Şirketteki çalışma yerim iç içe iki oda. Küçük olan ön odada sekreterim Gülnaz oturuyor. Benim oturduğum arkadaki oda daha büyük. Gülnaz iç telefonda: - Bir bey sizinle görüşmek istiyor, adı Bülent Arıcı... Yüreğim oynadı birden. Burcu´nun ağabeyi. -Gelsin, dedim.