Dadı

ki kız, odalarında yalnızdı. Işık sönmüştü ve iki yataktan yansıyan hafif parıltı dışında her yer karanlıktı. O kadar sessiz nefes alıyorlardı ki uyuduklarını düşünürdünüz. “Diyorum ki…” diye inceden, tereddütlü bir ses geldi yatakların birinden. 12 yaşındaki kız konuşuyordu. “Ne?” dedi ablası, ondan bir yaş büyüktü. “Hala uyanık olmana çok sevindim. Sana anlatmam gereken bir şey var.”   (Tanıtım Bülteninden)  )