Çıplak Mektup

Öykücü anlat dedi sevgileri anlat bilinmeyenleri anlat, Anlat ki bileyim anlat ki seveyim Kız isterdi ama korkardı Korkardı ama aslında o da sevgiyi özlemişti Anılarına daldı kız ve güzel çiçeklerinden sundu öykücüye Derindekileri söylemedi. Ama sırrı bilirdi öykücü Ruhla bedenin sırrını Hepsini hissederdi gözlerin derinliğinde Isıtırdı içini bu tutuşan hayaller, ihtiraslar Öykücü arı gibiydi. Bilirdi; aşkı, hayalleri, varoluşları Doyasıya alırdı onu ela, mavi, yeşil gözlerden Sonra gider balını yapardı. Dünyanın tek sevgi balını. (Arka Kapak)