Celladıma Dipnot

Ayrılıkla başlayan bir satırın sonunu sadece yalnızlık noktalar. Ve en sessiz çığlıklar gülen yaralardan sızar.Toydum o zamanlar. Bilmiyordum.Meğer aşk, ayrılığın hazırlık sınıfıymış. Kalbimdeki salıncağa yıldırımlar düşmez sanıyordum.Yanıldım. Ama kabullendim. Eskisi gibi acımıyor artık içim. Neden biliyor musun?Çünkü; bir zamanlar ev sahibi olduğun yüreğimin şimdi kiracısı bile değilsin!Ne acı...Daha da acısı, sen benim arşa gönderdiğim en büyük bedduamsın:'Rabbim seni benimle hatırlatsın!'   (Tanıtım Bülteninden)  )