Çekip Giderdin

“Ankara’da seninle yaşadığım kesintisiz beş yılboyunca beni o kadar büyük ve eşsiz bir sevgiylesevdin ki, o sevdanın içinde, dünyanın neresine gitsem,başıma ne gelse beni korumaya almış yüreğinin içindekendimi naçar, cılız, aciz bir tutsak gibi duyumsadım.Aşkının, vericiliğinin, saflığının, temizliğinin, hesapsızkitapsızlığının, yürekli çocuksuluğunun, sınır tanımazuçarılığının karşısında iç dünyasına kapalı, paylaşımduygusu gelişmemiş, hımbıl, hödük, kaba bir insanolarak cüceleştim. Sen beni yüreğine soktukça bensenden uzaklaşmak, sen beni yakıcı aşkla severken bengiderek buzlaşmak eğilimine girdim sanırım.Peki, bunları neden yaptım?”Ahmet Erol, mektup sayfalarına yazılmış bir ömürmuhasebesi aracılığı ile anlatıyorMelih’in ve Tülay’ın hikâyesini. Elbette yazan da biliyor okuyan da; satırlar süren, sayfalardolduran bu sözler, çekip gideni geri döndürmeyeceğigibi geçip giden ömürleri de telafi etmeyecek…