Cam Kesiği

Yaşamlarını değiştirmek için çabalayan gencecik insanların kesen, bir fırsat bulsalar ellerinden sonhayallerini de alacak olanlar karşısında dimdik duran Bekir, istenirse o umudu yeniden yaratabileceğinihaykırıyor. Şişe İşçileri’nin sendikalaşma çabası ve delicesine rekabet içindeyken birbirine tutunupzalimlere kafa tutma cesaretlerinin yanı sıra yürek burkan bir aşk, her satırda okuru da o dünyayataşıyor. Birbirlerine tutunarak geleceğe ve umuda inanmaya başlayan gencecik hayatlar, CamKesiği’nde yalın ama çarpıcı bir dille ete kemiğe bürünüyor.Tepebaşı’nda Bekir ve birkaç gececiden başka kimse kalmamıştı. Rüzgâr yeni dinmişti. Yüksel’in kafasıgüzel, keyfi yerindeydi. “Vay sana Bekir, vay ki vay! Demek sendika kurdunuz ha? Vallahi çok büyükbir iş yapmışsınız.” dedi Yüksel büyük bir keyifle.   (Tanıtım Bülteninden)  )