Çağ Yanlışıyım

Ömrümde ilk kez tesbih alıyorum Ardıçtan oyma on yedilik bir mahkûma Darlanıyorum mem Iğne ucu kadar günahım yok Alnım ak yüzüm paktır Dersim’in evladı munzur’un oğluyum Ille de günahsız yatıyorum dedikçe sen Birden babam oluyorsun Bilmem kaçıncı enleminde bir suyun Kuş besleyen adamları hatırlatan Ve boncuktan muhabbet kuşu yapan ellerini Göğe orak çizen düşleriyle Yıkılan köprüleri yeniden onarıyorsun