Büyülü Kürede Yolculuk

Rüzgâr gibi koşturdumkötülüğün üstündesu altında bile sığdı çoğu kalpsürekli kıvrılan kâğıdı açmaya çalışırkensararan yılların tabutunu kendim taşıdımiçine koydum uğultulu nesnelerimi desüsledim terimle, denize verdimşimdi serseri bir rüya gibi dolaşıyorumderin bir uyku arayarakağaçların daldan dala fısıldadıklarıbir şarkı kaldı ormanımdanne güzel bir hastalıkmış unutmakve boşluğa çentik atmak desem derenk öldüren bir kış altında bileölmüyor ayrık otları.