Bu Dem

BU DEM Karlar eriyordu daha yeni Dereler akıyordu gönlümün kıyısında Köpük köpüktü suların yelesi Hayalleri memleketimin büyüktü Taze güneşleri bekliyordu sabahlar Yıldızlar düşüyordu avuçlarıma Uzaklardan vuslat özlemi Gülmekle ağlamak arasında Bir çocuğun kiraz gözleri Ekber zamanları müjdeliyordu Ey benim taze kar gibi temiz memleketim Nur-u aynim, ölümsüz sevdam Poyrazın koynunda sabahlayan umudum Kalbimi yakan rüyam Taze baharlar giyinirsin yeniden Gemilerin demir atar gönlümün sahiline Otağını kurar yeni bin yılın yamacına hünkâr Mührü vurulur dünyanın kalbine Bir daha evrilir zaman yeni bin yıla aşkın Sevinçle büyür bu dem dünya çocukları