Bir Yaşanmış Öykü; Düziçi Köy Enstitüsü

Okula kayıt olmaya gitmek için yol parası bulamamıştım. Sabah namazında köyden çıktım. Gece saat 21.00 sıralarında okula vardım. Eğitim Başı görevi başındaymış, beni hemen kaydetti. Sonra götürüp yatacağım ranzayı gösterdi... ...Sırtımızda taş çekiyorduk. Eğitim Başı Ali DEMİRALP hocamız da bizimle beraber çalışıyor, en ağır taşları o yükleniyordu... ...Ben de ATATÜRK düşmanıydım, eğer Köy Enstitüsü olmasaydı, orada aydınlanmasaydım Atatürk büstlerini kıracak bendim... ...Köy Enstitüleri karanlığı delen ışıktı, söndürdüler... Yazık ettiler... Yazık ettiler...