Bir Tangonun Romanı

Sacit, hemen elini ceketinin iç cebine daldırdı. Gayet zarif, maroken (deri) kaplı küçük bir defter çıkardı. Yapraklarını karıştırdı. Sonra, bulduğu sayfadaki yazıları okumaya başladı:Derin derin inleyenBu karanlık gecede,Gönlüm yine daldı,Zalim bir endişeye… Ne aşk kaldı ne hayat,Ne ümit var kalbimde,Ömrüm böyle geçecek,Hep senin hasretinle…Pijan, Sacit’i büyük bir dikkatle dinlemişti. Tangoyu çok beğendi…***Ziya Şakir'in bu eseri sıradan bir aşk romanı değildir. Toplum normlarına uygun değerler oluşturmada ve davranışların toplumda doğru şekillenmesinde sanatçıların eserleriyle önemli katkı sağlayabileceğini Ziya Şakir biliyor ve tatbik ediyor, kanaatindeyiz.