Bir Öykü Kadar Kısa Bir Roman Kadar Derin Hayatlar

Sözcüklerinin önüne büyük bir barikat konmuş gibiydi. Dudaklarını aralamaya çalışıyor ama başaramıyordu bir türlü. Sıçradı, sonra bir daha, sonra bir kez daha. Kahrolası yatak, onu kendisine çivilenmişcesine ayağa kalkmasına mani oluyordu. Öylece tavana bakıyordu. Çıkardığı hırıltının farkında bile değildi. Engin, eşinden gelen garip sesi işitir işitmez endişe ile yataktan fırladı ve Elif'i omuzlarından kavrayarak ileri geri sallamaya başladı. "Canım kalk! Kabus görüyorsun! Bak tutuyorum elini. Hadi sakin ol! Gördüğün gerçek değil!" (Tanıtım Bülteninden)