Bir Mahpusun Sözyaşları

Bir Mahpusun Sözyaşları Boğuldu girdabında düşüncelerin Dudağında yitik bir ezginin Son çırpınışları Usunda mavi bir ülke Akmak istiyordu dağlara kelepçesiz Daha demincek yumrukladığı Dört duvarın aman vermez griliğinden Beyaza çalıyordu gözleri Terk edilmiş limanlar gibi ıssız Yağıyordu damarlarına soğuk çiğ damlaları Bir uçurum gibi yutmuştu tüm acıları Titrek bir dokunuş kalmıştı geriye işkencelerden ve Can çekişiyordu yılları Hüznün en acımasız voltasında Bir cigara yaktı sonra Dumanı ömre değer Kaldırdı başını iki karış gökyüzüne Eksik kalan cümlelerin kilitli sızısı gibi Derin çizgiler çizdi orta yerine alnının Gitmek göze almaktı yenilgiyi biliyordu Gitmedi o Savaştı ölüm kokan meydanlarında ömrünün Asi çocuklar gibi savurdu düşlerini Ölmedi Parmak uçlarında biriktirdiği Dokunuşlar çözüldü ansızın bedeninden