Bir Huysuzun Dünlüğü ve Günlüğü

“Söz vermiştim kendi kendime: Yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka ne idi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim; hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Ada’nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktım.”- Sait Faik Abasıyanık, “Son Kuşlar” Bu dünyayla ve ülkesinin bugünüyle geçinemeyen bir adamın hayata, ölüme, şehre ve aileye dair hezeyanları…