Bir Gün Elbet

Dünyaya düştüğü günden beriYeni bir cennet arayışında insanBu uğurda hikâyeler biriktiriyorYetmiyor, anda kalıp seyrediyorHer şeye rağmen yürüdüğü bu yoldaGüzel görmeye, güzel düşünmeye,Düşse de güzel düş/mey/e çabalıyorDahası, anlaşılmak istiyor insanHüznünü, sevincini, sevgisini paylaşmayıDünya küfesini sırtlayabilmeyiHuzura erebilmeyi diliyor sadeceSolmayan Umutlar taşıyor cebindeVe inanıyor çocuk saflığıylaBir gün elbet çiçek açacak o umutlar