Bir Gecelik Aþklar Nereye Gider

Geçen akþam bir ateþböceði gördüm. O, ýþýklarýný çakarak eþini ararken onun kývýlcýmlý ýþýðý benim geçmiþimi aydýnlattý. Ve çok þeyi farkýna bile varmadan yitirdiðimizi düþündüm. Varlýklarýna, var olduklarýna özen göstermediðimiz birçok þey bizi terk edip gidiyor ama biz bazen terk edildiðimizi bile anlayamýyorduk. Sonra tek bir kývýlcým, eþini arayan bir ateþböceðinin parýltýsý gibi bir iþaret, kaybolanlarý bize hatýrlatýyor ve içimizi hüzünlü bir özlemle yakýveriyordu. Tek bir ýþýk bile yetiyordu bazen buna. Mehmet Altan, yavaþ yavaþ unutulmakta olan pek çok güzelliðin arasýnda gezdiriyor okurunu. ÃÂiirlerle besliyor anlattýklarýný. ÃÂehovun, Balzacýn satýrlarýnda dolaþtýrýyor ya da Schumannýn bestelerinde, New Orleans cazýnýn buðulu notalarýnda. Az bildiðimiz konulara geniþ pencereler açarken Zaman nereye akar? sorusu üzerine düþündürüyor.