Bezden Salıncak

Evimizin kapısı açılıyor kapanıyor insanlar girip çıkıyordu. Bir ara yine kapı açıldı, dalgalı saçlı, beyaz tenli, orta boylu kadın, yanında yedi yaşlarında bir kız çocuğunun elini tutarak içeri girdi. Göz göze geldik, yanıma oturdular. Bana bakan, gözlerini benden ayırmayan bu kadın, annemdi. Bense Gönül’düm, artık teyzemin kızıydım.   (Tanıtım Bülteninden)  )