Beyaz Ölüm

Sevgili günlük; anneme hasret, babama hasret, sevgilime ve sevdiklerime hasret gidiyorum... Vurgun yedi yüreğim, ben ne yaparsam yapayım ızdıraplarım dinmiyor. Direnmeye de gücüm kalmadı. Bütün bedenimi sarmış, anlayamadığım endişe ve korkular. Aynaya baktım bugün, ayna bile, "Sen bir hiç bile değilsin" dedi. Bu dağınık ve bitkin hâlim, aileme ve sevdiklerime üzüntü veriyor. Herkes yaşamak ister, ben ölümü istiyorum. Çünkü her şey insanlığın aksine. Aslında doğmadan ölüm daha anlamlı. Karış karış her caddeye, her yaprağa ve de her çiçeğe yazmak istiyorum; insafsız insanlığın bana yaptıklarını. Sevgili günlük, ben her sırrımı seninle paylaştım. Biliyorum, bir gün ölüp yok olacağım, ama sen gizlediğim her şeyi anlatacaksın ve yarınları yaşayan gençlere, hüsranlarımı anlatacaksın...