| Kitap Tanıtımı | Bu yalım yürekle onca od´unun çıngısını yine kendinde 
sakla yanacak yunacak günler geride aşkın etrafında 
dönecek olan dönerken kendinde sönecek olan günleri 
açtıran sonra solduran ol deyince olmayanı olduran 
el kadar bir kalbe dünya dolduran görüyor duyuyor 
ve hissediyor sislerin içinde yatan hissini. 
Kaçak yaşadığın yeter dağlarda içimin şehrinde kimse 
kalmadı yürüyorum gideceğim kimsem yok kalabalık 
arasında dolaşan ama karışmayan kalabalığa yabancısı 
gibi gezen kendi şehrinden bir insan olmamı 
istemiyorsan aha yüreğimin diğer yarısı sende kalanını 
katıp yanına ya götür bir dağda kat çığ önüne ya da dön 
içimin sensiz şehrine. 
Ceyhan kıyısına otursun Layla 
Kemik tarağını atsın sulara 
Yosunları saç yerine tarasın 
Toprağımdan toprak alıp götürsün 
Kurutsun elesin yoğursun beni 
Yüreğine kına yaksın    akşamdan |